Wat zijn de oorzaken van tandvleesaandoeningen?
Parodontale aandoeningen zijn progressieve en destructieve ontstekingsziekten van het alveolaire bot en de steunweefsels van de gingiva die de tanden met het kaakbot verbinden. Deze ziekten beginnen met de ontstekingsreactie van het immuunsysteem van het lichaam tegen bacteriële tandplak en tandsteen die zich op en onder de gingivarand ophopen. Dit proces kan resulteren in teruggetrokken tandvlees en botverlies. Als dit onbehandeld blijft, kunnen tanden los gaan zitten, beweeglijker worden, gaan slippen, verzakken, verminderde kauwfunctie en in de latere periode kan tandverlies optreden. Daarnaast kunnen gingivale infecties ook een negatieve invloed hebben op de algemene gezondheid van het lichaam; ze kunnen ziekten zoals hartaandoeningen en diabetes verergeren en een laag geboortegewicht bij zwangere vrouwen veroorzaken.
Hoe wordt tandvleesaandoening behandeld?
Er worden subgingivale curettagebehandelingen en/of flapoperaties toegepast om gingivale recessie en botvernietiging te stoppen en om weefselregeneratie te bewerkstelligen.
Subgingivale curettage behandeling: Bij deze behandeling worden bacteriële plaque, tandsteen en resten van micro-organismen die zich op de worteloppervlakken onder het tandvlees hebben opgehoopt, onder plaatselijke verdoving gereinigd met behulp van speciale handgereedschappen en ultrasone instrumenten. Ontstekingsweefsel en epitheelresten worden ook verwijderd. Het resultaat van de behandeling is het reinigen van de worteloppervlakken en het verkleinen van de pocketdiepte. Dit vergemakkelijkt de mondverzorging, vermindert het risico op ophoping van bacteriën en elimineert bloedingen, slechte adem en het gevoel van trillen in de tanden veroorzaakt door gingivale infecties. Het esthetische en functionele behoud van natuurlijke tanden wordt verlengd en de algemene gezondheid blijft behouden.
Operatie Flap: Chirurgische flapoperatie kan nodig zijn als de parodontale aandoening voortschrijdt, de pocketdiepte aanzienlijk toeneemt en er botverlies optreedt. Na plaatselijke verdoving worden de tandvleesflappen gelicht om het botoppervlak bloot te leggen. De worteloppervlakken worden ontdaan van ontstoken weefselresten en calculus en de vervormde botcontouren worden opnieuw gevormd. Indien nodig worden biomaterialen zoals bottransplantaten en membranen aangebracht om het steunbot rond de tand te herstellen. Deze materialen kunnen van menselijke, dierlijke of synthetische oorsprong zijn. Vervolgens worden de gingivakapsels met hechtingen in de juiste positie gebracht en de hechtingen worden na 7-10 dagen verwijderd.
Een effectieve behandeling van tandvleesaandoeningen beschermt de mondgezondheid en heeft positieve effecten op de algehele gezondheid.
